Dąb – Król polskich lasów, a kiedyś także łowickich borów. Niezwykłe drzewo, które przez wieki wznosi się dumnie w naszych krainach, stanowiąc symbol siły, władzy, mądrości i długowieczności. Potężne drzewo dorastające do 30-40 m wysokości o szerokiej, rozłożystej koronie i krótkim pniu. Posiada zielone, skórzaste liście często nieopadające i zasychające na zimę. Wymaga stanowisk nasłonecznionych z żyzną i wilgotną glebą. Na terenach suchych i uboższych rośnie wolniej.

Klon – Drzewo o charakterystycznych liściach, przebarwiających się jesienią na różne odcienie żółci, czerwieni i brązu. Jest odporny na warunki miejskie, dlatego nadaje się do sadzenia zarówno na łowickich posesjach, ale i w parkach czy alejach.  Osiąga 20-30m wysokości. Jest odporny na wiatr i mróz. Jedno z najlepszych drzew oczyszczających powietrze ze smogu. Posiada szeroką i regularną koronę.

Buk – Okazałe, potężnie zbudowane drzewo o grubym pniu, masywnych konarach i szerokiej,  koronie. Osiąga 25-40m wysokości, rośnie dość szybko i jest długowieczny. Lubi gleby żyzne i wilgotne. Dobrze rośnie w słońcu jak i w cieniu.

Grab – Dawni Słowianie wierzyli, że grab chronił przed złymi duchami oraz piorunami, dlatego często obsadzali nim granice gospodarstwa. Do dzisiaj graby są chętnie wykorzystywane do tworzenia żywopłotów również dzięki temu, że bardzo dobrze znoszą przycinanie. Osiąga 15-20m wysokości i jest uznawany za drzewo krótkowieczne. Jego korona jest gęsta, szeroka, wysoka, koloru ciemnego.  Odporny na mróz czy szkodniki, dobrze radzi sobie w cieniu. Lubi gleby żyzne i zasobne, wilgotne ale nie podmokłe.

Brzoza – osiąga do 30m wysokości, gatunek krótkowieczny, ale rosnący szybko. Jest wyjątkowo światłolubna, może rosnąć na suchym, jałowym, piaszczystym terenie. Posiada gładką, najczęściej białą korę, jej korona jest stosunkowo wąska, nieregularna, luźna i prześwitująca.

Lipa – Jedno z częściej występujących drzew w Łowiczu. Jednocześnie ulubione drzewo pszczół, które zachęca intensywnym zapachem kwiatów w okresie letnim. W okresie jesiennym liście przebarwiają się na żółto. Drzewo dorastające do 20 m wysokości o regularnej, szeroko jajowatej lub kulistej koronie. Preferuje półcieniste bądź słoneczne miejsca, ale uwaga – źle znosi suszę.

Jodła – Na tle innych drzew iglastych wyróżnia się ona wyraźnie jasną i stosunkowo gładką korą. Posiada stojące szyszki po dojrzeniu rozpadają się i pozostawiają trzpień. Osiąga 30-50m wysokości i żyje długo. Ma dość wysokie wymagania środowiskowe i małą odporność na zanieczyszczenia. Najlepsza jest dla niej zdecydowanie gleba żyzna, przepuszczalna, lekko wilgotna. Źle rośnie na terenach podmokłych czy suchych.

Świerk – ma prosty pień i smukłą, ciemnozieloną koronę. Osiąga wysokość do 50 m. Jego ostro zakończone igły są równomiernie rozłożone na gałęziach. Dobrze będzie rósł w słońcu i półcieniu. Lubi gleby wilgotne, ale nie ciągle mokre. Należy do drzew długowiecznych.

Sosna – Posiada igły, które utrzymują się przez cały rok, szyszki jej mają jajowato-stożkowaty kształt i brązowy kolor, kiedy są dojrzałe. Ma małe wymagania, dość szybko rośnie i jest odporna na mróz czy upały. Rośnie w różnych miejscach, począwszy od ubogich piaszczystych gleb, przez bagna, a skończywszy na żyznych terenach. Jest światłolubna, osiąga 25-40m wysokości.

Jarząb – jest to szybko rosnące, niewielkie drzewo, osiągające 8-12 m wysokości. Ma prosty, smukły, pokryty szarą korą pień. Starsze gałęzie są sztywne, natomiast młode pędy są elastyczne i miękko owłosione. Jest drzewem mało wymagającym. Najlepiej radzi sobie na słonecznych stanowiskach i żyznych, przepuszczalnych, lekko wilgotnych glebach, ale rośnie także w półcieniu i na słabym, piaszczystym podłożu. Dobrze znosi mróz i zanieczyszczenie powietrza.

Wierzba – W kulturze ludowej wierzbę postrzegano jako drzewo magiczne, przywołujące szczęście i zdrowie. Posiada krótki, często pochyły pień, od którego wznoszą się konary. Często w pniu starszych drzew występują spróchniałe dziuple, posiada dość giętkie gałęzie. Wierzby wymagają gleby o dobrym drenażu i wilgotności. Zwykle rosną najlepiej w glebie o odczynie obojętnym lub lekko kwaśnym. Rośnie do 30m

Kasztanowiec czerwony – Charakteryzuje się dość rozgałęzioną koroną, posiada prosty pień i liście pięciopalczaste. Nadaje się na drzewko miejskie. Jest odporny zanieczyszczenia atmosfery i spaliny. Osiąga 15-20m wysokości. Lubi gleby żyzne, podłoże nie powinno być zbyt mokre ani zbyt suche. Rośnie w słońcu jak i w cieniu. Można go delikatnie przecinać, lecz niezbyt dobrze toleruje on silne cięcie korony. Jesienią możesz cieszyć się jego kasztanami:)

Jesion – Posiada cylindryczną koronę, ma prosty, smukły pień pokryty ciemnoszarą korą. Jeden jego liść tworzy od 7 do 11 par listków ułożonych naprzeciwlegle i listek szczytowy. Jest rośliną długowieczną, osiągającą 30-40m wysokości. Najlepiej rośnie w miejscach słonecznych, ale poradzi sobie także w półcieniu. Lubi glebę żyzną, zasobną, zbliżoną do odczynu obojętnego.

Jabłoń – Ma gęstą i szeroką koronę, jej liście są owalne o ostrym zakończeniu. Dorasta do 3,5 metra, jest rośliną długowieczną, żyje nawet 200lat. Jest gatunkiem światłolubnym, drzewo odporne na suszę, ale powinno się je chronić przed silnymi wiatrami. Gleba pod uprawę powinna być żyzna i wilgotna, najlepiej o zasadowym odczynie.

Grusza – Jej gałęzie są często cierniste. Na pędach osadzone są liście zwykle okrągławe lub jajowate. Osiąga 12-20m wysokości, jest to drzewo dość długowieczne. Wydaje owoce, dość małe i kuliste. Ma wysokie wymagania glebowe. Potrzebują gleb żyznych, o wysokiej zawartości próchnicy, oraz wielu składników pokarmowych. Grusze najlepiej sadzić w miejscach ciepłych, osłoniętych i zacisznych. Stanowisko powinno być słoneczne.

Wiśnia – Jest liściastym drzewem osiągającym 5-10m wysokości. Ma krótki, nisko rozgałęziony pień oraz luźną, zazwyczaj nieregularną i szeroką koronę ze zwisającymi, cienkimi gałęziami. Większość odmian żyje tylko 30-50 lat. Dobrze rośnie w miejscach słonecznych, lekko osłoniętych od wiatrów. Dobrze rośnie i owocuje zarówno na glebach lekko kwaśnych, jak i na rędzinach, czyli na glebach wapiennych o odczynie obojętnym.

Zdjęcia pochodzą ze strony: https://www.medianauka.pl/